Category: My story

In the previous part, I explained that we were told to go to Zutphen. We were taken by taxi to Zutphen. A beautiful city with kind people. First, we were taken to a building where three Iranian families lived.

They became our good friends in the Netherlands. We had very happy days with them and we had very good memories of Zutphen.
The Dutch Refugee Authority (COA) first gave us around € 170 to buy living and cooking necessities. Like pots, plates and …
Let me tell you a funny memory about this. The first day we went to the Zutphen camp, they gave us a credit card for 170 euros and they were going to deposit about 100 euros a week. We were very upset at that moment.
With the help of another Iranian, we went to the nearest camp store and bought equipment for about 90 euros, but the card had not been activated yet. So with the money we had, we just bought lunch that day and went shopping the next day.
After about 7 months, with the help of an Iranian friend and his daughter, as well as the cooperation of a lawyer and a neurologist, we sent a letter to the Dutch Immigration Organization inviting us for an asylum interview sooner.
The immigration letter came and we had to go back to Ter Apel for an interview. During the 7 months we were in Zutphen my wife got pregnant and it was one of the best events of my life. I was not born, Delsa, I did not realize that the only feeling I had after learning that my wife was pregnant was that I cared more for my wife.
We even held a sex determination ceremony for our baby at the Camp Zutphen Town Hall. In the following, I will leave you photos that make you feel more about our life in this camp.
I will explain the next post back to Ter Apel.

In het vorige deel heb ik uitgelegd dat we naar Zutphen moesten gaan. We werden per taxi naar  Camp Zutphen gebracht. Een prachtige stad met vriendelijke mensen. Eerst werden we naar een gebouw gebracht waar drie Iraanse families woonden.
Ze werden onze goede vrienden in Nederland. We hebben hele fijne dagen met hen gehad en we hebben hele goede herinneringen aan Zutphen.
Het COA gaf ons eerst zo’n 170 euro om levens- en kookbenodigdheden te kopen. Zoals potten, borden en…
Laat me je hierover een grappige herinnering vertellen. De eerste dag dat we naar kamp Zutphen gingen, gaven ze ons een creditcard voor 170 euro en ze zouden ongeveer 100 euro per week storten. We waren op dat moment erg overstuur.
Met de hulp van een andere Iraniër zijn we naar de dichtstbijzijnde kampwinkel gegaan en hebben we materiaal gekocht voor ongeveer 90 euro, maar de kaart was nog niet geactiveerd. Dus met het geld dat we hadden, kochten we die dag gewoon lunch en gingen we de volgende dag winkelen.
Na ongeveer 7 maanden hebben we, met de hulp van een Iraanse vriend en zijn dochter, en de medewerking van een advocaat en een neuroloog, een brief gestuurd naar de Nederlandse immigratieorganisatie, met het verzoek om eerder voor een asielgesprek te komen.
De immigratiebrief kwam en we moesten terug naar Ter Apel voor een interview. Tijdens de 7 maanden dat we in Zutphen waren, raakte mijn vrouw zwanger en het was een van de mooiste gebeurtenissen van mijn leven. Ik ben niet geboren, Delsa, ik realiseerde me niet dat het enige gevoel dat ik had nadat ik hoorde dat mijn vrouw zwanger was, was dat ik meer om mijn vrouw gaf.
We hebben zelfs een geslachtsbepalingsceremonie voor onze baby gehouden in het gemeentehuis van Zutphen. In het volgende zal ik je foto’s achterlaten die je meer laten voelen over ons leven in dit kamp.
Ik zal de volgende post terug uitleggen aan Ter Apel.

بروید  Zutphen  در قسمت قبلی توضیح دادم که به ما گفتند باید به

.ما را با یک تاکسی به زوتفن بردند.یک شهر زیبا با مردمانی مهربان.ابتدا ما را به یک واحد از ساختمان بردند که در آن سه خانواده ایرانی زندگی می کردند.
آنها تبدیل به دوستان خوب ما در هلند شدند. روزهای بسیار شادی را با آنها سپری می کردیم و خاطرات بسیار خوبی از زوتفن داشتیم.
سازمان مراقبت از پناهجویان هلند که کوآ نام داشت ابتدا به ما حدود ۱۷۰ یورو داد برای خرید ملزومات زندگی و آشپزی. مثل قابلمه ،بشقاب و …
یک خاطره خنده دار در این باره بگویم.روز اول که به کمپ زوتفن رفتیم به ما یک کارت اعتباری به مبلغ ۱۷۰ یورو دادند و قرار بود هفتگی حدود ۱۰۰ یورو نیز بریزند.ما در آن لحظه خیلی گشنه بودیم.
به کمک یک ایرانی دیگر به نزدیکترین فروشگاه کمپ رفتیم و حدود ۹۰ یورو وسایل خریدیم اما کارت هنوز فعال نشده بود.بنابراین با پولی که خودمان داشتیم نهار آن روز را فقط خریدیم و فردای آن روز برای خرید کلی رفتیم.
بعد از حدود ۷ ماه و با کمک یک دوست ایرانی و دخترش و همچنین همکاری وکیل و دکتر متخصص نورولوژی ،نامه ای به سازمان مهاجرت هلند فرستادیم که ما را زودتر برای مصاحبه پناهندگی دعوت کنند.
نامه اداره مهاجرت آمد و ما می بایست به تراپل برمی گشتیم برای مصاحبه .در خلال این ۷ ماه که ما در زوتفن بودیم همسرم باردار شد و یکی از بهترین اتفاق های عمرم بود.حس پدر شدن و مسئولیت بزرگ کردن یک بچه حسی بود که تا به دنیا نیامدم دلسا متوجه آن نشدم تنها حسی که بعد از خبردار شدن بارداری همسرم داشتم مراقبت بیشتر از همسرم بود.
ما حتی مراسم تعیین جنسیت کودکمان را در سالن شهرداری تراپل گرفتیم. در ادامه عکس هایی را برایتان خواهم گذاشت که زندگی ما را در این کمپ را بیشتر احساس کنید.

در پست بعدی برگشت به تراپل را برایتان شرح خواهم داد